วันพฤหัสบดีที่ 3 มีนาคม พ.ศ. 2554

วันนี้ .. มานั่งรถไปชะอำกันนะ ..

งานการที่ไม่สามารถเอาแน่เอานอนได้กับวันและเวลา ทำให้วางแพลนเดินทางท่องเที่ยวลำบากมาก เพราะความไม่แน่นอนของที่ทำงานนี่นะ ทำให้ต้องยอมทิ้งตั๋วไป-กลับกรุงเทพฯ-เชียงใหม่ของหางแดง ที่จองได้โปร free seat เอาไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว โดยแพลนไว้ว่าจะมาบินในช่วง 1-4 มีนาคม 2554 นี้ก็ต้องอดไปเที่ยวโดยปริยาย แถมยังหยุดวันเว้นวันอีกด้วย จะไปเที่ยวไหนไกลๆ ก็ต้องคิดแล้วคิดอีก

ก็เอาล่ะว๊า ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ได้หยุดแบบนี้ก็ต้องไปมันทั้งหยั่งงี้แหละ คิดได้ดังนั้นก็หยิบเป้เก็บเสื้อผ้า 2 ชุด เครื่องชุดอุปกรณ์อาบน้ำ,แปรงฟัน,สระผมสำหรับเดินทางที่บรรจุใส่ถุงเอาไว้เป็นชุดเรียบร้อยแล้วพร้อมหยิบใส่เป้ได้ทันที โน้ตบุ๊คไม่ต้องล่ะเพราะไปค้างก็แค่คืนเดียว ขี้เกียจแบกไปให้เมื่อยตุ้มซะเปล่าๆ ปรี้ๆ และที่สำคัญยาประจำตัวที่ห้ามลืมเด็ดขาด ตั้งใจไปกินๆ นอนๆ พักสมองผ่อนคลายความเซ็งจากวันหยุดแบบนี้

ไม่ทำอะไรเลยจริงๆ ขับรถไปเรื่อยๆ ไม่รีบไม่ร้อน ถึงเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นไม่อยากเอาเวลามาเป็นข้อจำกัด มองซ้ายมองขวา ดูสองฝั่งข้างทางที่ขับผ่านไป เก็บเกี่ยวเรื่องราวระหว่างการเดินทาง จงอย่าตั้งเป้าเอาไว้ที่จุดหมายปลายทางแต่เพียงอย่างเดียว เพราะอาจจะพลาดเรื่องราวดีๆ บางสิ่งบางอย่างที่เราอาจมองข้ามไป เพียงเพราะใจจดจ่ออยู่แต่ปลายทางนั้นแล

ขึ้นมานั่งบนรถ แล้วออกเดินทางไปพร้อมๆ กันนะครับ

 
ตรวจเช็ครถให้เรียบร้อย เพื่อความมั่นใจและปลอดภัยตลอดการเดินทาง

Sport Rider คันนี้เพิ่งได้มาร่วมเดินทางด้วยกันเมื่อประมาณ 2-3 ปีที่ผ่านมานี่เอง เลยยังไม่ค่อยได้เดินทางบ่อยซักเท่าไหร่ เมื่อก่อนที่บุกตะลุยไปทั่วทุกถิ่นแคว้น ทั่วทุกแดนไทยไปมาแทบทุกภาคจะเป็น ISUZU Cameo คันโปรดที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาเป็น 10 ปี พาไปนอนข้างทางด้วยกันมาแล้ว ขึ้นเขาลงห้วย ลุยน้ำลุยโคลน คลุกฝุ่นคลุกดินลูกรัง สารพัดทั้งสุขทั้งทุกข์ร่วมกัน เลยเอามาทำสีซ่อมแซมส่วนที่เริ่มหมดสภาพให้ใหม่หมดจด ใช้ได้สักพักพี่ชายขายรถไปแล้วเลยเอา Cameo เพื่อนยากไปใช้จนถึงบัดนี้ ก็เลยจำเป็นต้องไปหาใหม่ ก็ได้เจ้า Sport Rider นี่แหละมาทดแทนกันไป

เอาล่ะ รำลึกความหลังกันเสร็จแล้ว ออกเดินทางต่อกันดีกว่าเนอะ ขณะนี้เวลา 13:15 น. ล้อหมุนได้

 
จากบ้านที่บางกะปิ มุ่งหน้าลำสาลี ขึ้นสะพานบนถนนหน้ามหาวิทยาลัยรามคำแหง ผ่านบริเวณด้านหน้าการกีฬาแห่งประเทศไทย สามารถมองเห็นราชมังคลากีฬาสถานอย่างชัดเจน ดูคล้ายกับยังสร้างไม่เสร็จเนอะ สีก็ไม่ยอมทาให้สวยงาม สงสัยหมดงบประมาณซะก่อน

 
ลงสะพานบนถนนรามคำแหงมาได้ เลี้ยวขวาที่แยกรามคำแหงตัดพระราม 9 ติดสัญญาณไฟแดงก่อนขึ้นทางด่วนพระราม 9 อุ๊ยๆๆ เหลืออีก 2 วินาทีเองจะไฟเขียวแล้ว เอ้าๆๆ เดินทางกันต่อเลยนะ

 
จ่ายค่าทางด่วนด่านแรก 25 บาท แล้วก็ด่านที่สอง 45 บาท แล้วก็วิ่งตรงมาถึงทางแยกสามารถไปดาวคะนองได้ทั้งสองทาง เส้นทางหนึ่งไปทางดินแดง-สุขุมวิท อีกเส้นทางหนึ่งก็ไปทางยมราชโดยผมเลือกทางนี้แหละ

 
นี่ก็เป็นอีกหนึ่งทางแยกที่สามารถไปงานวงศ์วานได้ แต่เราเลือกไปทางบางโคล่-ดาวคะนอง ไปกันต่อนะครับ

 
กำลังเลี้ยวอยู่ดีๆ ก็พลันสังเกตเห็นอาคารใหญ่ที่มีหลังคาที่เป็นส่วนโค้งอยู่บนหลังคาอีกทีหนึ่ง อืมมมม แปลกดีอยากรู้จริงหนอว่าที่นั้นมันคือสถานที่ใด ใครทราบช่วยตอบให้ทีนะครับ

 
แยกทางซ้ายเพื่อลงยมราช-สะพานขาวครับ แล้วก็แยกซ้ายต่อมาก็ทางลงถนนพระรามที่ 4 แต่เราไม่ลง ตรงต่อไปอย่างเดียวไม่เลี้ยวที่ไหนให้ว่อกแว่ก

 
แยกต่อมาทางลงถนนสีลมครับ แล้วก็ต่อเนื่องด้วยทางลงถนนจันทน์ เราก็ยังไม่ลงอีกเช่นเดิม ตรงไปๆๆ

 
อุ๊ยยยยย .. มุขฮาของบรรดาเหล่าคอสุรายาเมา ที่ชอบมาอำเพื่อนๆ ในวงเหล้ากันเล่นว่า “เฮ้ยยยย พวกแกรู้มั๊ย ว่าสิงห์ยกขาขางไหน? (ข้างขวดเว้ยย)” ก็คงจะมีมุขใหม่มาเล่น แบบอัพเดทอินเทรนด์สุดๆ เพราะสิงห์ในยุคเจนเนอเรชั่นที่ 3 ของบุญรอด บริวเวอรี่นั้น ขณะนี้สิงห์ทะยานขึ้นมายกขาอยู่ข้างตึก Charter Square Tower ซะแล้วล่ะเว้ยเฮ่ย

 
ผ่านเข้าสู่ทางแยกซ้ายไปสาธุประดิษฐ์ และแยกขวาไปบางโคล่-ดาวคะนอง เพื่อไปข้ามสะพานพระราม 9 กัน

 
กำลังไต่ระดับความสูงขึ้นสะพานพระราม 9 ที่ได้ชื่อว่าเป็นสะพานแขวนแห่งแรกของประเทศไทย มองเห็นตึกเหลี่ยมๆ นั่นก็คืออาคารสำนักงานใหญ่ของธนาคารกสิกรไทย ดูจากถนนในวันนี้แล้วก็นับว่าปริมาณรถที่ใช้สะพานในขณะนี้ยังน้อยมากๆ การจารจรเคลื่อนตัวได้ดีมากๆ และถ้าหากใครเริ่มจะหูอื้อ ก็ให้อ้าปาก แล้วก็กลืนน้ำลายเพื่อปรับแรงดันภายในช่องหูซะด้วยนะครับ

 
ดูกันให้ชัดๆ อีกซักที กับชื่อสะพานพระราม 9 ที่สลักเอาไว้บริเวณเสาสะพานนั่นเอง

 
เอาล่ะครับ ข้ามสะพานแล้ว นี่ก็กำลังจะลงสะพานกันแล้ว ไปกันต่อเรื่อยๆ นะ

 
ลงทางด่วนกันแล้วจ้า ลงสู่ถนนพระราม 2 หรือเดิมที่รู้จักกันในชื่อของ “ถนนธนบุรี-ปากท่อ” นั่นเอง

 
ผ่าน Home Pro แล้วก็ Big C แล้วนะ ฝั่งตรงข้ามก็ต้องเป็น Central พระราม 2 แน่นอน

 
มี TESCO LOTUS ด้วยแฮะ ห้างแนวๆ HyperMart แบบนี้แหละ ที่ทำเอาร้านโชว์ห่วยแบบดังเดิมต้องล้มหายตายจากกันไปจนแทบไม่เหลือหรอซะแล้ว แต่นี่ก็เป็นวงวัฏของระบอบทุนนิยมที่มิอาจปฏิเสธได้

 
จาก LOTUS ก็ข้ามสะพานมาวิ่งตรงยาวไปบนถนนพระราม 2 มุ่งหน้าสมุทรสาครและสมุทรสงคราม ไปสุดถนนเส้นนี้ที่บริเวณแยกวังมะนาวในเขตจังหวัดราชบุรีนั่นเอง

 
ถนนขยายกว้างขึ้นเสร็จเรียบร้อยดีแล้ว สามารถขับกันได้เต็มที่ เพราะมีถึง 3 ช่องทางจราจรไว้ให้ใช้บริการผู้ใช้รถใช้ถนนบนเส้นทางสายนี้ ผมเลยกดคันเร่งซะเต็มเหนี่ยว 70 กม./ชม. ฮ่าๆๆ เร็วไม๊ล่ะ? กร๊ากกกก ..

 
แอบดูนาเกลือกันบ้าง ไม่เห็นหนุ่มนาข้าวเลย สาวนาเกลือก็ไม่เห็น เพราะเจอลูกพี่ใหญ่บังจนมิดเชียว

 
ถ้าเลี้ยวซ้ายก็ไปเที่ยวสมุทรสงครามกัน ดอนหอยหลอดก็ไปทางเดียวกันนี่แหละ แต่เราไม่ไปหรอก เค้าบอกมาว่าให้ขับตรงไปอย่างเดียว เลี้ยวไม่เป็น ที่แท้ก็กลัวหลงนั่นเองอ่ะจ้ะ

 
ขึ้นสะพานเพื่อข้ามแม่น้ำแม่กลองกัน .. ไปๆๆๆ .. เราไปต่อกันดีกว่านะ

 
อ้าววววว .. นั่นมันควันอะไรหว่า? ใครมันช่างมือบอนมาเผาอะไรกันแถวๆ นี้ว๊ะ? .. อยู่ใกล้ปั๊มน้ำมันนิดเดียวเองน๊า .. น่ากลัวๆๆ

 
ปั๊มบางจาก ปั๊มนี้ก็จะเป็นปั๊มสุดท้ายบนถนนเส้นนี้ ที่จะจำหน่ายน้ำมันในราคาเดียวกับกรุงเทพฯ เลยจากตรงนี้ น้ำมันทุกชนิดก็จะมีราคาที่แพงขึ้นกว่าปกติเพราะต้องบวกเพิ่มเป็นต้นทุนค่าขนส่งอีกจะกี่สตางค์ต่อลิตรก็ว่ากันไปตามระยะทางของแต่ละจังหวัด

 
ถ้าเห็นป้ายคัทเอาท์โฆษณาขนาดใหญ่แบบนี้ แล้วก็ยังมองเห็นภูเขายอดแหลมแบบนี้ ก็แสดงว่าเรากำลังเข้าสู่แยกวังมะนาวกันแล้วนะ

 
ดูกันให้ชัดๆ กันอีกซักทีนะครับว่า แยกวังมะนาวอยู่ในเขตของจังหวัดราชบุรี ผมก็หลงเข้าใจผิดมาตั้งนานว่าเป็นเขตจังหวัดสมุทรสงคราม เฮ้อ ..ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ..

 
ตรงไปถึงแยกวังมะนาว แล้วก็เลี้ยวซ้ายเพื่อเข้าสู่เส้นทางลงใต้ มุ่งหน้าต่อไปสู่จังหวัดเพชรบุรี

 
เลี้ยวมาได้ เอ้า .. เจอปั๊มบางจากอีกแล้ว ชอบจริงปั๊มแบบนี้ สีเขียวสดใสดีจัง แต่ไม่ได้แวะหรอก

 
ต้นสัก ที่ปลูกไว้ที่ร่องน้ำคั่นระหว่างถนนทั้งสองฝั่งเมื่อหลายปีก่อน เริ่มโตขึ้นมากแล้ว ต่อไปถนนช่วงนี้คงดูสดชื่นรื่นรมณ์ขึ้นอีกเป็นกอง เพราะจะมีต้นไม้ใหญ่ตลอดทาง ชอบๆๆๆ นับถือไอเดียคนริเริ่มโครงการนี้จริงๆ

 
เห็นร้านข้าวแกงเจ้านี้ ก็แสดงว่ากำลังจะถึงเขาย้อยแล้ว และก็ปั๊มเชลล์ที่อยู่บริเวณแยกเขาย้อยพอดี

 
ศาลเจ้าพ่อเขาย้อย อันเป็นที่เคารพสักการะของผู้คนในพื้นที่ รวมไปถึงผู้ใช้รถใช้ถนนที่เดินทางสัญจรผ่านเส้นทางสายนี้ ก็เรียกได้ว่ารถที่จะล่องใต้ หรือขึ้นมาจากใต้สู่กรุงเทพฯ และหรือเพื่อไปต่อยังภาคอื่นๆ ก็ต้องผ่านเส้นทางนี้ทุกคัน แสดงความเคารพโดยการบีบแตรขณะที่ขับผ่านเพื่อให้ท่านช่วยคุ้มครองให้เดินทางถึงที่หมายโดยปลอดภัยตลอดการเดินทางนั่นเอง

 
ถ้าขึ้นสะพานจากตรงนี้ ก็จะไปหนองหญ้าปล้องครับ แต่เราตรงไปเพื่อมุ่งหน้าเข้าเมืองเพชรบุรี

 
ป้ายนี้ยินดีต้อนรับผู้มาเยือนสู่จังหวัดเพชรบุรี

 
เลี้ยวขวาไปชะอำ, ประจวบคีรีขันธ์ สายหลักที่โดยมากหากต้องการล่องใต้ก็ไปเส้นทางนี้แหละ เพราะไม่ต้องเข้าตัวเมืองให้รถติด แต่สองข้างทางจะไม่ค่อยมีที่เที่ยวอะไรซักเท่าไหร่ เส้นนี้จะผ่านบ้านลาด, แยกไปแก่งกระจาน, ท่ายาง และแยกไปหัวหิน-ชะอำ

แต่ถ้าเลี้ยวซ้ายเข้าเมืองแล้วไปชะอำโดยใช้เส้นทางเลียบทะเล รถก็น้อยขับกินลมชมวิวไปเรื่อยๆ ได้ชื่นชมกับอากาศดีๆ ซึมซับกับกลิ่นไอทะเลได้เต็มที่ ผมเลยเลือกใช้เส้นทางนี้แหละ

 
ผ่านวังบ้านปืน ไม่ได้แวะเพราะไปถึงก็แดร่มลมตกแล้ว เวลาน้อยเกินไปที่จะเข้าไปชมประวัติศาสตร์เลยติดไว้เป็นคราวหน้าจะดีกว่า ขับต่อไปจนสุดเขตรั้วของวังบ้านปืน เลี้ยวซ้ายใช้เส้นทางไปหาดเจ้าสำราญ

 
นี่เป็นภาพเส้นทางมุ่งหน้าสู่หาดเจ้าสำราญ ปริมาณรถที่ใช้เส้นทางนี้น้อยมาก ขับสบายจริงๆ

 
พอถึงสี่แยก หากตรงไปก็ลงหาดเจ้าสำราญ เลี้ยวซ้ายก็ไปบ้านแหลม ส่วนเราเลี้ยวขวาไปชะอำกันจ้ะ มาช่วงนี้ก็จะสังเกตเห็นว่าถนนได้ถูกขยายใหญ่ขึ้น โดยลาดยางบริเวณที่เคยเป็นไหล่ทางทำให้ถนนกว้างขึ้นขับได้สบายขึ้นเยอะแยะ ต่างจากหลายปีก่อนมากมาย แต่บางช่วงก็ยังไม่ค่อยเรียบร้อย คาดว่าถ้าเสร็จเมื่อไหร่ก็เป็นอีกหนึ่งทางเลือกที่จะช่วยระบายปริมาณรถติดของถนนเส้นหลักที่มุ่งหน้าสู่ชะอำ-หัวหินได้เป็นอย่างดี

 
ผ่านหาดปึกเตียน ผ่าน กก.ตชด.กฝ.7 ค่ายศรียานนท์ ต่อเนื่องบางเก่าแล้วก็บ้านท่า จนมาถึงทางแยกหนองตาพด หากเลี้ยวขวาก็จะเข้าไป วนอุทยานเขานางพันธุรัต หากใครสนใจหาข้อมูลเพิ่มเติมคลิ๊กที่ลิ้งค์เลยครับ

และแล้วผมก็มาถึงชะอำในเวลาประมาณ 5 โมงเย็นเศษๆ ไม่แวะทะเลเพราะเห็นอยู่มาบ่อยแล้ว เคยมาทำงานอยู่ที่หัวหินเป็นปี ก็มาพักกันอยู่ที่ชะอำนี่แหละ ไปแทบจะทุกซอกทุกหลืบมุมของทะเลแล้ว เลยมุ่งหน้าเข้าไปหาที่พักก่อนเลย มีโรงแรมที่เคยพักประจำอยู่แล้วราคาไม่แพงเพียงแค่ 400 บาทเท่านั้นมีทั้งแอร์ เคเบิ้ลทีวี ตู้เย็นแต่ไม่มีน้ำอุ่น ไม่มีอาหารเช้านะ แล้วห้องก็เก่าไปซักนิดอาศัยเก็บของ อาบน้ำอาบท่า แล้วก็ซุกหัวนอนอย่างเดียว ไม่หรูเลิศแต่ราคาประหยัดแบบนี้ก็คุ้มแล้ว ไม่บอกชื่อหรอก เดี๋ยวจะกลายเป็นโฆษณาซะเปล่าๆ

 
เตียงแบบ Double นะครับ แยกเป็น Twin ได้ ธรรมดาไม่มีอะไรหรูหรา

 
รกหน่อยนะครับ ผมเดินทางคนเดียว เข้าห้องพักได้แบกอะไรขึ้นมาก็ต้องหาที่วางไว้ก่อนล่ะครับ

 
มองจากข้างในออกมา แล้วก็มองจากข้างหน้าเข้าไป อย่างที่บอกนั่นและครับ อย่าคาดหวังอะไรสูงนักกับราคาแค่นี้ เอาเป็นว่าดูปลอดภัย เก็บของได้ อาบน้ำอาบท่ากันได้ แล้วอาศัยหลับนอนกันแบบสบายๆ หน่อยก็พอเนอะ

 
กระจกบานใหญ่ เอาไว้แต่งหน้า แต่งตัว ดูความเรียบร้อยก่อนออกท่องราตรี อิอิ ..

 
ห้องน้ำก็ตามสภาพ น้ำไหลแรงดีมากๆ สุขภัณฑ์ก็มีสายชำระให้ สะอาดสบายใจได้ แต่ดูโทรมๆ ไปนิดตามเวลา

เอาล่ะ ผมพาทุกท่านนั่งรถเล่นมาถึงชายทะเลชะอำกันแล้วนะครับ ใครใคร่จะเล่นน้ำทะเลก็ลงเลยครับ เล่นเรือกล้วย เจ็ทสกี ขี่ม้า ก่อทรายสร้างปราสาท ก็เชิญสนุกกันได้ตามแต่ใจปรารถนา หากใครชื่นชอบการทานอาหารทะเลเป็นพิเศษก็เชิญแถวสะพานปลาช่วงวัดเนรัญชราได้เลยมีมากมายหลายร้านให้เลือก ใครอยากจะ sightseeing ก็สามารถที่จะเลือกเช่าจักรยานแบบปั่นกัน 3-4 คนช่วยกันปั่นเที่ยวชมกันไปตลอดชายหาดก็ได้ ใครชอบร้องคาราโอเกะมีน้องๆ มาคลอเคลียที่ชะอำก็มีหลายร้านอยู่ และสุดท้ายหนุ่มๆ คนไหนจะไปเที่ยวกลางคืน กุ๊กกิ๊กน้องๆ สาวๆ ก็มากับผมเลยครับ อาบน้ำอาบท่าเสร็จแต่งตัวหล่อๆ แล้วเราไปต่อกันที่หัวหินเลย

ส่วนภาพช่วงกลางคืนหลังจากนี้ ขออนุญาต Censor นะครับ ดูแล้วไม่น่าจะเป็นตัวอย่างที่ดีกับเยาวชนซักเท่าไหร่ เดี๋ยวจินตนาการจะเตลิดเปิดเปิงกันไปใหญ่ น้องๆ หนูๆ อย่าไปสนใจดูเลยนะ ไว้โตแล้วก็รู้เองแหละน่า

อุ๊ย .. พอแระ .. ตัดไปตอนเช้าเลยดีกว่า

หลังจากโทรมหนักจากการตระเวณท่องราตรี ล้างหน้าแปรงฟัน ทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยก็ได้เวลาออกเดินทางกลับกรุงเทพฯ กัน ไม่ไหวจะถ่ายรูปแล้ว ใช้เส้นทางเดิมกลับมาผ่านเพชรบุรี ได้แค่ถ่ายรูปทางเข้าพระนครคีรี (เขาวัง) เพราะต้องรีบพอสมควร มีงานตอนเย็นนี้อีก เอาไว้คราวหน้าจะพามาเที่ยวเขาวังก็แล้วกันนะครับ

 

ขอปิดทริปพานั่งรถเล่นชมสองข้างทาง ด้วยภาพทางขึ้นเขาวังจากด้านในตัวเมืองเพชรบุรีก็แล้วกันนะครับ ทุกภาพคราวนี้จากกล้อง FUJI FinePix J10 ถ่ายแบบ Point & Shoot ตลอดงาน ขับไปถ่ายรูปไป ไม่ดีนะครับอย่าเอาเยี่ยงอย่างอันตรายมากๆ เลย

และสุดท้าย(จริงๆ แล้วจ้ะ)นี้ ก็ต้องขอแสดงความขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนที่มาช่วยนั่งรถไปเที่ยวเป็นเพื่อนกับผมมาตลอดทาง โอกาสหน้าจะมารับไปเที่ยวกันอีกนะครับ บ๊าย บาย

ชมภาพเพิ่มเติมตามลิ้งค์ข้างล่างนี้ครับ

https://plus.google.com/u/1/photos/103736898918551133698/albums/5863019757260066577

 

เขียนเมื่อ : วันพฤหัสบดีที่ 3 มีนาคม พ.ศ.2554 เวลา 02:20 น. GMT+7 THAILAND
ผู้เขียน : Tombass

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น